پاسخ عجیب شمخانی به حواشی عروسی اشرافی | آقای شمخانی جواب مردم این نبود

رویداد۲۴| ویدئوی مراسم عروسی دختر علی شمخانی، دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی، روز‌های گذشته در شبکه‌های اجتماعی جنجالی شد و افکار عمومی را به شدت درگیر خود کرد. واکنش شمخانی به این جنجال که در حاشیه مراسم ختم سردار افشار مطرح شد، اما تنها به جمله‌ای کوتاه و تند محدود بود؛ «پاسخم به حواشی اخیر همان محتوای قبل است؛ حرام‌زاده‌ها، من هنوز زنده‌ام.» جمله‌ای که نه تنها روشن‌کننده نبود، بلکه نشان داد یک مقام مسئول چگونه می‌تواند افکار عمومی را نادیده بگیرد و پاسخگویی را با کنایه و هجمه جایگزین کند.

در این واکنش، شمخانی به گمانه دخالت خارجی در این قضیه اشاره کرد، چنانچه برخی هواداران او حتی انتشار این ویدئو را به موساد نسبت داده بودند. واقعیت، اما این است که چه عامل خارجی در کار باشد و چه تسویه حساب سیاسی داخلی یا به قول برخی «ترور زرد»، مساله اصلی تاثیری است که این ماجرا بر افکار عمومی گذاشت. مردم، فارغ از شایعات پشت پرده، به دنبال پاسخ مسئولانه هستند؛ پاسخی که نشان دهد مقامات به انتقادات و پرسش‌های آنها اهمیت می‌دهند.

نکته قابل توجه، جزئیات ویدئو و پیامد‌های آن در سطح جامعه است. هزینه میلیاردی برای برگزاری مراسم در شرایط اقتصادی دشوار، نوعی فاصله آشکار میان مسئولان و مردم را نشان داد. وضعیت رعایت حجاب در مراسم نیز به بحث‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی منجر شد؛ موضوعی که اخلاق و الگوی رفتاری مسئولان را در معرض نقد عمومی قرار داد. در حالی که خانواده‌های عادی برای برگزاری مراسم ساده هم با محدودیت‌ها و فشار‌های مالی مواجه‌اند، نمایش تجمل و بی‌تفاوتی به شرایط مردم، تصویر نگران‌کننده‌ای از مسئولان ارائه می‌کند.

سوکت شمخانی در برابر این سوالات، این پرسش کلیدی را پررنگ می‌کند که چرا یک مقام مسئول که اتفاقا در حوزه امنیت و ثبات کشور مسئولیت‌هایی داشته است، لازم ندانسته به افکار عمومی پاسخ دهد؟ مردم، وقتی ویدئو را مشاهده می‌کنند، در کنار هیجان و شگفتی، سوالات جدی درباره اخلاق، عدالت اجتماعی و رفتار مسئولان دارند. نیازی به توضیح واضحات نیست و می‌دانیم که عدم پاسخ روشن و شفاف، اعتماد عمومی را تضعیف می‌کند و شکاف میان مسئولان و جامعه را عمیق‌تر می‌سازد.

از سوی دیگر، این ماجرا نشان می‌دهد که برخی مقامات، به جای شفاف‌سازی و پاسخگویی، راه فرار به سمت تحلیل‌های خارجی یا تقلیل بحران به «تهاجم دشمن» را انتخاب می‌کنند. این رفتار نه تنها بحران را حل نمی‌کند، بلکه باعث می‌شود افکار عمومی بیش از پیش به رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای قضاوت روی بیاورد و روایت رسمی را به چالش بکشد.

در نهایت، فارغ از اینکه پشت پرده انتشار ویدئو چه بوده است، درس اصلی برای مسئولان واضح است: پاسخگویی به مردم، احترام به افکار عمومی و شفاف‌سازی درباره رفتار مسئولانه، شرط اعتماد و ثبات اجتماعی است. هرگونه بی‌تفاوتی نسبت به این انتظارات، شکاف میان مردم و نهاد‌های تصمیم‌گیر را عمیق‌تر می‌کند و بی‌اعتمادی را به یک مسئله جدی و پایدار تبدیل می‌کند.

افکار عمومی فراتر از تحلیل‌های سیاسی و شایعات پشت پرده اهمیت دارد؛ سکوت و کنایه در برابر آن، بزرگ‌ترین آسیب به اعتماد جامعه است و هر مسئول یا مقام دولتی که این واقعیت را نادیده بگیرد، خود به بخشی از بحران تبدیل می‌شود.